قضاوت کنید

❗️قضاوت با شما❗️

✅اگر میلیون ها تومان خرج مسافرتم به ترکیه شود همه میگویند:

ایول چه آدم لارج و با کلاسی!

اگر یک میلیون تومان خرج سفرم به کربلا یا مکه شود همان جماعت میگویند:

چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است!

✅اگر خرج یک شب عروسی من به همراه مشروب و تجملات ۲۵ میلیون تومان شود همه میگویند:

عجب عروسی باحال و خفنی ایول!

اگر یک عدس پلوی ساده نذری بدهم به ۱۰۰ عزادار همان جماعت میگویند:

چرا با این پول شکم ۱۰۰ گرسنه را سیر نکردی ریاکار؟

✅اگر برای یک شب میهمانی خود یک گوسفند سر ببرم همه میگویند:

ایول چه مهمانی با کیفیت و بزرگی!

اگر برای عید قربان یک گوسفند سر ببرم (حتی برای فقرا ) همان جماعت میگوید:

گوسفند بیچاره چه گناهی داشت که سر بریدین؟

✅اگر در یک جمع به اعراب اعم از شیعه و سنی فحاشی و اهانت کنم میگویند:

چه روشنفکر و نژاد دوست و حق شناس!

اما اگر در راهپیمایی اعلام برائت از قاتلان صهیونیست و کودک کش شرکت کنم همان جماعت میگویند:

چه شده چرا با دنیا سر جنگ دارید؟ساندیس هم دادن؟

✅اگر پولهای خود را خرج یک پارتی در باغ میلیاردی در خارج از شهر کنم میگویند:

چقدر ادم باحال و پایه خوشگذرانی ای 

✅اگر امریکا و اسرائیل هم عقیده هایم را بکشد در دنیا میگویند:

حقشان است این ها تروریست هستند!

اگر داعش هم عقیده هایم را سر ببرد همان جماعت میگویند:

داعشی های وحشی همان اسلام ناب محمدی هستند.

✅اگر کریسمس را تبریک بگویم میگویند:

ایول چقدر محدوده فکری بزرگی داره!

اگر عید غدیر را تبریک بگویم همان جماعت میگویند:

بیچاره مگه ایرانی نیستی به عید اعراب چکار داری

✅اگر روز تولد کوروش(به ادعای برخی)را تبریک بگویم میگویند:

خیلی انسان روشنفکر و شریفی هست

اگر روز تولد پیامبرم را تبریک بگویم همان جماعت میگویند:

بیچاره ی عرب پرست عقده اعراب را داره!

✅اگر به قبر کوروش که یک شاه بوده سجده کنم میگویند:

عجب انسان بزرگ فکر و فهمیده ای!

اگر ضریح امام خود را بوسم همان جماعت میگویند:

ای مرده پرست مغز خالی،ای قبر پرست.

به راستی که چقدر جالب است این یک بام و دوهوایی برخی.

✅✅✅ به قول شهید آوینی انقلابی بودن را با همه تراژدیهایش دوست دارم

کربلایی

جمله ای بس سنگین از شهید آوینی:

"کربلا" به رفتن نیست

به شدن است( کربلایی شدن)

که اگر به رفتن بود!

شــــــــمر هم "کربلایی " است!

بدون پول در مسیر

از نوشته های زیبای شهید مرتضی آوینی؛

سوار تاکسی بین شهری شدم، مسیرم تهران بود.

اصلا با راننده درباره مقدار کرایه صحبتی نکردم از بابت پول هم نگران نبودم

اما وسط راه که بیابان بود، دست کردم تو جیب راست شلوارم ولی پول نبود…! جیب چپ نبود… جیب پیرهنم!

نبود که نبود … گفتم حتما تو کیفمه!

اما خبری از پول نبود… 

به راننده گفتم: اگر کسی رو سوار کردی و بعد از طی یک مسیری به شما گفت که پول همراهم نیست، چیکار میکردی ؟!!

گفت: به قیافه اش نگاه می کنم!

گفتم : الان فرض کن من همان کسی باشم که این اتفاق براش افتاده…!!! یکدفعه کمی از سرعتش کم کرد و نگاهی از آینه به من انداخت

و گفت : به قیافه ات نمیاد که آدم بدی باشی ، می رسونمت … .

خدای من!

من مسیر زندگی ام رو با تو طی کردم به خیال اینکه توشه ای دارم

اما الان هرچه نگاه می کنم ، می بینم هیچی ندارم، خالی خالی ام …

فقط یک آه و افسوس که مفت عمرم از دست رفت …

خدایا ما رو می رسونی؟؟؟ یا همین جا وسط این بیابان سردرگمی پیاده مون میکنی؟؟؟

الهی و ربی  من لی غیرک ...