دو استکان چای ارزشمند

آنجا یک قهوه‌خانه بود.
اما ننشستیم به نوشیدن دو تا استکان چای،
واقعا چرا؟
دنیا خراب می‌شد
اگر دقایقی آنجا می‌نشستیم
و نفری یک استکان چای می‌خوردیم؟!
عجله، همیشه عجله.
کدام گوری می‌خواستم بروم؟
من به بهانه‌ی رسیدن به زندگی،
همیشه زندگی را کشته‌ام.

#محمود_دولت‌آبادی (۱۳۱۹)