شباهت کیهان و بدن انسان

شباهت‌های کیهان و بدن انسان

همشهری آنلاین-هلن صدیق بنای: انسان همیشه به دنبال کشف اسرار و ناشناخته‌های خود،کیهان و جهان هستی است.

 

انسان این اشرف مخلوقات به دنبال کشف ناشناخته‌ها به همه جا سرک می‌کشد. گستره این کنجکاوی از فضای بیکران گرفته تا سفر به درون یک سلول کشیده می‌شود... کنجکاوی و عطش سیری ناپذیر این انسان برای کشف و شهود جهان پایان ناپذیر است.

او اینک به دنبال رابطه وجودی و شباهت‌های خویش با جهان هستی و آنچه پیرامون او را احاطه کرده، است. تصویر منتخب یکی از یافته‌های او در زمینه شباهت عینی و رابطه او با جهان هستی است.

دانشمندان می‌گویند؛ عناصری که در آدمی بکار رفته شباهت تام به عناصر سازمان داده شده، عالم دارد و آنچه در جهان هست، در آدمی هم وجود دارد.

در حقیقت می‌توان بشر را نمونه کوچک و شاید خلاصه‌ی از عالم لایتناهی دانست که با آن همبستگی و پیوند بسیار نزدیک دارد.

این حقیقت استثنا ندارد و در هر زمان صادق است. تصویر زیر نمونه‌ای برای این ادعا است.

 

این شباهت‌ها بی‌نظیر هستند، نظر شما چیست؟

شباهت شگفت انگیز مغز انسان به ساختار کهکشان

به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش‌بنیان گروه فناوری خبرگزاری آنا، طی مطالعات اخیری که توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب و ستاره‌شناسی با سابقه در کشور ایتالیا انجام شده است شبکه پیچیده سلول‌های عصبی مغز شباهت شگفت‌انگیزی به ساختارهای کهکشانی در فضای بیکران کیهان دارد.

 

محققان معتقدند با وجود تفاوت بسیار زیاد در وسعت مغز و ساختارهای کهکشان، مغز انسان از همان الگوی کیهانی برای سازماندهی عملیات‌های پیچیده خود استفاده می‌کند. شبکه‌های عصبی از تعداد بسیار زیادی نورون تشکیل شده‌اند. این نورون‌ها اجزای بسیار کوچکی هستند که وظیفه انتقال پیام‌ها را بر عهده دارند.

 

مغز انسان تقریباً از 69 میلیارد نورون تشکیل شده و بر اساس تخمین دانشمندان بیش از 100 میلیارد کهکشان در فضای کیهان وجود دارد. از این اعداد می‌توان نتیجه گرفت هم در مغز و هم در کیهان تنها 30 درصد از جرم آن‌ها به نورون‌ها و کهکشان‌ها اختصاص داده شده است. در واقع ساختارهای پیچیده‌ای که هر روز ماهواره‌های در حال گردش در فضا تصاویر مختلفی از آن‌ها ارسال می‌کنند تنها بخش اندکی از جرم کیهان را به خود اختصاص داده‌اند.

 

 

در مغز بیش از 70 درصد جرم به آب یا همان مایع مغزی و در کیهان به ماده تاریک اختصاص دارد. این مواد که دانش بشر نیز در مورد آن‌ها بسیار اندک است در ظاهر منفعل بوده و نقشی در فرایندهای پیچیده‌ای که هر لحظه در مغز و کیهان رخ می‌دهد ایفا نمی‌کنند ولی قطعاً این گونه نیست.

 

دیگر معیار شباهت مغز و کیهان توزیع رشته‌های بین سلولی و سامانه‌‌‌های اجرام آسمانی است. به طرز شگفت‌انگیزی نحوه قرارگیری و نظم ستارگان، سیارات و سیارک‌ها در کنار هم شبیه به رشته‌های عصبی است که در سرتاسر مغز امتداد پیدا می‌کند. به نظر می‌رسد مغز و کیهان هردو از قوانین فیزیکی پیچیده‌ای پیروی می‌کنند.

مهمترین بخشهای آزمایشگاه بالینی و تشخیص طبی کجاست؟

با سلام

 

مهمترین بخشهای یک آزمایشگاه بالینی بخش پذیرش و نمونه گیری و بخش آزمایشات مربوط به ادرار است که بهتر است همیشه بهترین و مجرب ترین افراد از لحاظ فنی و اخلاق و تجربه د این بخش ها قرار بگیرند . پذیرش صورت آزمایشگاه است و فارغ از بحث فنی که مراجعه کننده (نگوییم مریض یا مشتری)با آن ارتباط مستقیمی ندارد با این بخش ارتباط مستقیم دارد و هدایت کننده بقیه مسائل و بخشهای دیگر این بخش است و حتما بهتر است از پرسنل خود آزمایشگاه باشد نحوه برخورد و نمونه گیری از بیمار و دریافت شرح حال بیمار برای جهت دهی و اطلاع کافی از علل آزمایش و همچنین توضیح کامل شرایط آزمایش برای بیمار و همچنین افراد داخل ٱمایشگاه از مهمترین علل این موضوع است.برای بخش فنی ادرار نیز لازم به ذکر نیست که طبیعی ترین حالت نمونه گیری بدن که کمترین وابستگی نسبت به مدفوع را به خوردن و آشامیدن دارد و در عین حال با توجه به تصفیه شدن از خون از طریق اندام ها و ارگانهای داخلی کاملا گویای مسایل درونی بدن است . یکی از راهکارهای شناخت یک آزمایشگاه بالینی خوب شناخت کادر فنی فعال د این بخش است که هرچه فنی تر با تجربه تر و پخته تر باشند نشان از درک بیشتر این آزمایشگاه به مسایل فنی است.

وصیت نامه لویی پاستور

وصیت نامه لویی پاستور

 

در هر حرفه و شغلی که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی های بی حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تاسف بار که برای هر ملتی پیش می آید شما را به یاس و نا امیدی بکشاند.

 

 

 

در آرامش حاکم بر آزمایشگاه ها و کتابخانه هایتان زندگی کنید.

 

 

 

نخست از خود بپرسید: “من برای یادگیری خود چه کرده ام؟”

 

سپس همچنان که پیش تر می روید بپرسید: “من برای کشورم چه کرده ام؟”

 

و این پرسش را آنقدر ادامه دهید تا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید که: “شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید.”

 

 

 

اما صرفه نظر از هر پاداشی که زندگی به تلاش هایمان بدهد یا ندهد، آنگاه که لحظه مرگ فرا می رسد هر کدام از ما باید این حق را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:

 

«من آنچه در توان داشته ام انجام داده ام»