که چه؟
دختر ِ فالوده موی ِ شهر ِ شیرازی که چه؟
بستنی لب، طالب ِ لیسیدن و گازی که چه؟
مشتری هایت فراوان و سرت خیلی شلوغ
پسته چشم و روسری وانیلی و نازی که چه؟
اخم و تخمت آبلیمو، خنده هایت چون شکر
باز معجونی ملس از این دو میسازی که چه؟
ادعایت میشود شاخه نبات ِ حافظی
هی تفال میزنی و کاشف ِ رازی که چه؟
قند ِ خون ِ شهر را خیر ِ سرت بالا نبر
اینهمه شیرین زبان هستی و طنازی که چه؟
چون که دستم هست خالی بی محلی میکنی
رویگردان از منی و غرق ِ آوازی که چه؟
بیشتر چون میشوم پاپیچ ِ با من بودنت
طعنه بارم میکنی دستم میاندازی که چه؟
پیش ِ من خود را نگیر و آن یخت را باز کن
سردمهری، گیرم اصلن اهل ِ قفقازی، که چه؟
گرچه هستم یک پیاده، عاقبت کیش ِ منی
شاهی و عارت میاید عشق ِ سربازی که چه؟
بعد از این مال ِ خودم شو، شعرهایم مال ِ تو
"نه" نگو و حلقه را بردار، لجبازی که چه؟
عاشقانه های #شهراد_میدرى
