فقیر یا ساده زیست

با سلام 

به نظر شخصی بنده این ابهام خیلی بد جا افتاده است که امامان معصوم در فقر زندگی می کردند یا ثروت را مورد نکوهش قرار می دادند این موارد از ریشه و بنیان بی پایه و اساس است آنها مخالف مال اندوزی و احتکار و تنبلی بوده اند و مخالف با ربا . این موضوع باید درک شود که ساده پوشیدن به معنی ژنده پوشی و لباس مندرس و پاره نیست بلکه یعنی در چشم و جلوه دنیا همان دنیا به معنی پست باشد نه هدف غایی یعنی اینکه امام حسین علیه با افتخار تمام زمین کربلا را خودش از یک قبیله خرید تا خونش در زمین خودش ریخته شود پس ایشان پولدار بودند اما پول حلال یا باغات اطراف کوفه آبادانی اش را خلیفه امیر المومنین علی علیه السلام انجام داد و خودش با دست خودش چاه کنی کرد و امامان معصوم نیز از زکات و خمس و وجوهات شرعی برای آماده‌سازی سازی و کمک به معیشت مسلمین و شیعیان و تربیت شاگردان کوتاهی نکردند و در عین حال خودشان کار و کسب حلال و صد البته عظیم خود را داشتند اما می فهمیدند که انسان یک معده دارد که با خرما و نانی سیر می شود و بیشتر از آن طعم و حرص است پس سرمایه در چرخش داشته اند در اسلام انفاق توصیه شده اما قرض توصیه اش بیشتر است و نه فقط قرض پول بلکه کمک به ایجاد مشاغل نیز نوعی قرض و در عین سرمایه گذاری بوده است  نه سرمایه داری یعنی فرق تضادی بین بشریت و انسانیت است به لحاظ فرمول قوانین نیز این که در قانون جمهوری اسلامی اولویت قانون اساسی به خصوصی و تعاونی معطوف اوج ترقی است و اینکه امروزه در خانواده ها قرعه کشی ها از وام بانکی طرفدار بیشتری پیدا کرده است نشانه رشد و عدالت خواهی جامعه است