ترجمه تفسیر تعبیر تفاوت ها و رعایت اصول اجتهاد فکری فردی

ترجمه باید تحت تلفظی باشد و دقیقا منظور و کلمات را برساند و تا حد ممکن از هرگونه داخل پرانتزی که ذهن مخاطب را جهت دهی می کند باید پرهیز کرد چون خود خدا می داند چه بگوید تفسیر به هر روشی باشد عملا القای ذهنیت است و مجاز نیست بلکه فقط و فقط تعبیر اصل است یعنی بگوییم با توجه به خود آیات و اسناد موثق از پیامبر و امامان می توان این استنباط را بکنم و شخصی است . در حقیقت تفسیر فقط و فقط برای خود امام عصر و زمان است و حتی در مورد وکیل و فرد مشخص شده از سوی ایشان هم باید احتیاط نمود در ضمن این نکته ضروری است که اصل دین مهمتر از فرع است و اصول دین کاملا مشخص هستند و کاملا کاملا عقلانی است و اینکه در قروه هم تقلید کرد آنهم زمانی است که فرد خود نتواند به احتیاط برسد ذکر مجدد این مورد ضروری است که تمام پیامبران و امامان در یک خط هستند و هزاران دین ندارم و همه ادیان اسلام اند و نام دیگر قرآن فرقان است یعنی حتی باید تورات و انجیل هم خوانده شود و با تطبیق با قرآن به موارد عقلایی و اعتقادی آن عمل شود شریعت و دستورات دینی حتی در طول زمان نزول هم به روز شده اند و نباید علت اختلاف فرض شوند نباید نادیده گرفته شود که بیشترین داستان های قرآن در مورد حضرت موسی علیه السلام است پس باید تعریف شود این یعنی پیشرفت